Nederlands praten in Windhoek

Op luchthaven Frankfurt konden we overal lekker doorlopen.
Het vliegtuig naar Windhoek zit halfvol, waardoor we allemaal meerdere stoelen tot onze beschikking hebben. In het vliegtuig heb ik het boek Solitaire gelezen van Ton van der Lee. Een waargebeurd verhaal van iemand uit Nederland die in een dorpje in Namibie is gaan wonen. Een aanrader om te lezen!
Doordat Namibie een tijd onder Zuid-Afrikaans bestuur heeft gevallen hebben de mensen hier ook geleden onder de bizarre apartheidswet. In Namibië wonen een kleine 2 miljoen mensen, waarvan ongeveer 10 procent blank. Dit zijn voornamelijk Duitse kolonisten of Afrikaner boeren die naar Namibië getrokken zijn. De mensen praten hier dan ook Afrikaans wat veel Nederlandse invloeden heeft. En ze vinden ook leuk om met je te praten in die taal. Grappig om te horen, alhoewel de geschiedenis wellicht wat minder grappig is voor de Namibiërs.
Na aankomst op Windhoek gaan we eerst naar de Utopia boutique waar we de eerste 2 nachten zullen verblijven. Eerst wat luxe alvorens we aan de arbeid gaan. En het is hier inderdaad luxe. We hebben allemaal een eigen kamer/suite die groter is dan mijn oude appartement in Roosendaal voor degenen die dat kennen, alhoewel dat misschien geen goede graadmeter is :).
We zitten in de wijk Klein Windhoek en pakken voor 4 euro de taxi naar het centrum. Windhoek zelf vind ik geen bijzondere stad. Het is allemaal vrij westers met wat Duitse invloeden. Er is een kerk en een old brewery, maar voor de rest is er niet veel te zien naar mijn mening.
De dames pakken op een gegeven moment een taxi richting Utopia.
Dit voor slechts 18 Namibische dollars oftewel 1,60 euro. Geen Amsterdamse taxitarieven dus.
Ik zelf vind het nog wel leuk om een beetje rond te wandelen en loop door wat wijkjes richting de Nelson Mandela avenue waar ons hotel aan ligt. Morgenochtend gaan we waarschijnlijk luipaarden kijken op de Dustern guestbrook farm.
En ik ben van plan om naar de wijk katuturu te lopen, vrij vertaald: "plaats waar je niet wil wonen".
Dit is de armste wijk van Windhoek en ga dan ook zonder telefoon en camera op pad, zodat er bij mij in ieder geval niets te halen valt.
Een verkrachting buiten beschouwing gelaten natuurlijk ;)
Marjolein en mijn moeder hebben een paar flessen rode wijn op de kop getikt bij de plaatselijke supermarkt waar we onder het genot van een zomerse regenbui van aan het genieten zijn op het balkon.
Baia dankie voor het lezen van dit verslag en ik hou jullie op de hoogte.