Links rijden met de Landrover

Zo, het heeft eventjes geduurd, maar hier dan eindelijk een vervolg op mijn vorige verslag.
Bij de lodge hoor ik dat ik vanaf daar ook kan lopen naar het vrijwilligerskamp, dit is ongeveer 4 kilometer binnendoor.
En terwijl mijn moeder en marjolein bij het zwembad blijven wachten op de taxi begin ik aan mijn wandeling binnendoor.
Uiteraard raak ik 3 keer de weg kwijt en ongeveer 2.5 uur later vraag ik bij het bushmendorp waar ik langs kom de weg.
Nadat ze mij de weg hebben gewezen, lopen ongeveer 30 bushmen-kinderen de laatste 1.5 kilometer met mij mee om te zorgen dat ik de weg niet weer kwijtraak.
Voor maandagavond heb ik mezelf opgegeven voor de watchtower, wat betekent dat ik samen met Peter van 49 jaar, die hierna nog doorreist met de auto naar Zimbabwe, van 19:00 tot 07:00 in de wachttoren op moet letten of er geen stropers zijn. Ze zijn hier niet bekend met mijn rijkunsten, dus ze laten mij met de Landrover naar de wachttoren rijden :). In Namibië rijden ze links, maar aangezien je hier geeneen auto tegenkomt is dit geen enkel probleem.
Helaas de hele nacht geen stroper gezien.
Dinsdagmiddag ontmoeten we de een stam van de authentieke bushmen die ons het e.e.a. uitlegt over hun tradities.
De dag erop hebben we ons opgegeven voor de Cheetah-walk met Kiki.
Kiki is vroeger als huisdier gehouden en kan niet meer terug het wild in.
Ze komt telkens naar je toe en gaat dan spinnen.
Woensdagmiddag gebeurt er iets bijzonders, ik ga namelijk de paardenstal verven. Verven is iets wat ik eigenlijk nooit doe en ik ben dan ook zeer trots wanneer ik het karwei met succes afgerond heb.
Donderdagavond ga ik samen met Rene uit Denemarken voetballen tegen de Bushmen. Dit is heel leuk en ze spelen ontzettend sportief.
Ik heb nog nooit zo weinig discussie gehad of ballen wel of niet in of uit waren. Het is een spannende wedstrijd die uiteindelijk eindigt in een heroïsche 15-14 zege voor ons.
Vrijdag is mijn laatste werkdag bij Naán kuse en ik maak van de gelegenheid gebruik om nog een keer met de bavianen te lopen.
S' avonds zit ik weer in de wachttoren, dit keer met een laptop bij, waardoor we ook een film kunnen kijken.
Zaterdagochtend neem ik afscheid van moeder en Marjolein die nog 1 dag naar de lodge gaan alvorens ze naar huis gaan. Ze hebben het alletwee geweldig naar hun zin gehad.
'S middags krijg ik nog een training van de nummer 1 slangenexpert van Namibië, die heeft in zijn backpack zo'n 5 giftige slangen bij. Waaronder de spitting cobra. Deze kan je vanaf 3 meter in je gezicht spugen met zijn gif en heeft een hitratio van 80 %. Dit is ook de reden dat onze slangenexpert de rest van zijn leven een zonnebril op moet als het daglicht is. Gevalletje van een keertje iets te enthousiast onder de koelkast gekeken. 'S avond is er nog een heerlijke braai en dan zit het Naankuse-avontuur er weer op. Ik heb hier een geweldige tijd gehad en veel bijzondere dingen meegemaakt.
Ik ga me klaar maken voor mijn reis naar Kaapstad, waar ik ook mijn lieve Noor weer zal ontmoeten.