Bye bye Beijing en op stap in Shanghai

Donderdagochtend gaan wij richting makker Mao. Met zijn culturele revolutie in de jaren 70 zorgde hij voor de dood van miljoenen Chinezen. Maar goed, we maken allemaal wel eens een foutje. Fabian weet waar het Mausoleum is en vol vertrouwen stappen wij een mooi uitziend gebouw binnen na 20 yuan entree betaald te hebben. Eenmaal binnen staan er veel mooie borden met uitleg in het Chinees. Na 15 minuten komen we er dan ook achter dat we niet in het mausoleum zijn, maar in een heel ander gebouw. We haasten ons naar het mausoleum, maar dat is al dicht. Tot 12.00 open namelijk. Dan gaan we dat vrijdag maar doen. We lopen dan naar de tempel Vd hemel, bij deze tempel werden vroeger offers gebracht om ervoor te zorgen dat de goden het goed voor hadden met de mensen. Er staat nog een oude stoof, waar de Pekinezen vroeger hele dieren in konden offeren. Wat overigens ook een rage is hier onder vrouwen tussen de 18 en 35 is van die bunny-oren. Dit klinkt stom en dat is het ook. Het gaat hier om gewone Chinezen die het leuk vinden om tijdens het uitgaan of gewoon als ze s'avonds over straat lopen van die oortjes dragen. Sommige geven zelfs licht. Later gaan we naar de pearl market. Deze is gelegen tegenover de Oostelijke uitgang van de tempel. Dit is een van de grootste markten van Beijing en hier verkopen ze echt alles. Ondermeer namaakIphones voor 100 euro en tablets voor 80 euro.
S'avonds willen Fabian en ik richting Sanlitun road. In alle boeken staat dit vermeldt als DE uitgaansstraat van Beijing. Hier zou het helemaal los moeten gaan tot in de late uurtjes. Wat een deceptie is het dan ook als wij gebracht door een brommertje daar eenmaal aankomen. Ook hier keiharde Karaoke of slechte bandjes waar iedereen in stoelen naar zit te luisteren. We vragen aan nog een paar keer aan mensen of dit daadwerkelijk Sanlitun road is. Maar dit is het daadwerkelijk. Wat wel grappig is om te zien is dat het altijd druk in Beijng is, als je om 23.00 over straat loopt kom je echt massa's mensen tegen en niet alleen in het centrum, maar in welke wijk je ook woont. Op zich niet gek in een stad met 15 miljoen mensen. Het verkeer is een drama en staat werkelijk altijd vast. Dit is ook van de redenen dat haast geeneen taxichauffeur zijn meter aan wil zetten. Ze zijn namelijk door de overheid verplicht om de eerste 3km. voor 10 yuan te rijden.
Na deze desillusie gaan we weer richting het hotel en bekijken we het positief: we hebben geld bespaard en zijn morgen lekker fit op onze laatste dag in Beijing. Vrijdag gaan we als eerste naar Mao als we daar aankomen blijkt dat Fabian zich wederom heeft vergist. Het mausoleum is namelijk geopend tot 11.00 ipv. 12.00. Ik vind het niet zo erg, want na Lenin hoef ik niet zo nodig nog een andere massamoordenaar opgebaard te zien. Hierna splitsen we op vanwege wisselende interesses. Fabian en Rene gaan naar de uitkijktoren vlakbij het Tianmen plein en kunnen hier over heel Beijing kijken. Daarna bezoeken zij nog het Beihaipark wat ook indrukwekkend schijnt te zijn. Bart en ik besluiten richting het Olympische dorp te gaan. Eerst laten we ons door een Tuktuk afzetten in de dubbele zin van het woord. Deze vraagt 50 om ons af te zetten bij het Olympisch dorp. Dit lijkt ons vrij goedkoop omdat het een aardig eind is en hij dat moet fietsen. Na 2km. fietsen zegt hij dat we er zijn, dit lijkt ons onwaarschijnlijk, maar goed we stappen uit. Als ik hem 100 yuan geef en wacht op wisselgeld zegt hij dat hij 50 dollar bedoelde. Ik vraag of hij helemaal van het padje is geraakt of dat het nog gaat. Ter vergelijking voor 250 yuan hebben we 800km gedaan met de taxi en deze man vraagt dus 400 yuan voor 2 km. Na veel gedoe laten we het wisselgeld zitten en zien we dat we nog verder van het Olympisch dorp zitten dan we dachten. Door deze tegenslag besluiten we eens te gaan kijken hoe de metro werkt en we krijgen spijt dat we dit niet eerder hebben gedaan. Voor 2 yuan komen we vrij simpel op welke plek we maar willen. Bij het Olympic sports centre aangekomen bezoeken we als eerste het Bird's nest. Het megastadion wat hier gebouwd is voor de Spelen van 2008. Daarna gaan we zelf nog zwemmen in het Olympische bad in de Watercube. Gezien ons beider haardracht is een badmuts alleen voor mij verplicht. Omdat we graag in het diepe willen moeten we eerst een test afleggen. In het Olympische bad moeten we onder toezicht 4 banen van 50 meter zwemmen en daarna 30 seconden watertrappelen alvorens we zonder begeleiding mogen zwemmen. Allebei slagen we voor de test. Na dit vreugdevolle moment zwemmen we nog een uurtje door. Het valt op dat je in sommige delen van Beijing zo goed als geen Europese toeristen ziet. Ik had dit niet verwacht in een metropool als Beijing. Het gebeurt ons dan ook regelmatig dat mensen met ons op de foto willen. Natuurlijk heb ik dit ook wel eens in Nederland ;) , maar het lijkt net of het hier wat vaker gebeurd. Tijd om aan ons laatste avondmaal te beginnen. Dit doen we natuurlijk gewoon met zijn vieren. We hebben de afgelopen weken fantastische dingen gezien en een superreis gehad. Ondanks dat we af en toe wat tegenslagen hebben gehad is iedereen positief gebleven.
Mijn reisgezellen vertrekken zaterdagochtend met het vliegtuig naar Amsterdam, ik pak dan de trein richting Shanghai om mijn reis te vervolgen.Shanghai, de grootste stad ter wereld met 23.8 miljoen inwoners.
Zaterdagochtend neem ik afstand van mijn reisgezellen en sta er voor het eerst na 3 weken alleen voor, als dat maar goed komt. Ik pak de metro naar treinstation Zuid en als ik daar aankom ben ik keurig op tijd voor mijn trein die om 10.00 gaat. Beijing Zuid is op Shanghai na het grootste treinstation ter wereld en ik vind het dan ook goed van mezelf dat ik de juiste gate vind. Ook ben ik nog steeds trots dat ik zelf een kaartje heb kunnen kopen aan een Chinees loket. Als ik door de controle loop wordt mijn kaartje echter geweigerd?? Maar er staat toch duidelijk op 10.00 - Shanghai. G13 en bij die ingang sta ik. Wat blijkt? Het kaartje wat ik gekocht heb is voor afgelopen donderdag ipv zaterdag ondanks dat ik 5 keer gezegd heb dat ik zaterdag weg ga. Nou, voor mij even geen babi Panama meer. Bij het ticketloket aangekomen spreekt niemand Engels. Gelukkig is er een lieve Chinese vrouw die Engels spreekt die mij komt helpen. Ik kan geen geld terug krijgen omdat mijn ticket is verlopen. Ik kan ervoor kiezen om 10.00 mee te rijden 1e klas, anders is er pas om 12.40 weer een trein waarmee ik in de 2e klas mee kan rijden. Een kaartje in de 1e klas kost het dubbele (1000yuan) , maar omdat ik geen zin heb om 3 uur te wachten wil ik dat. Blijkt echter dat je alleen cash kan betalen en ik heb slechts 800 cash bij :(. Dat wordt dus 3 uur wachten, bij een koffiezaak stuur ik Georgi een berichtje dat ik later in Shanghai zal zijn en raak hier aan de praat met een dame uit Wales. Hierdoor gaat de tijd redelijk snel voorbij en kan ik de trein instappen. Ook hier ben ik weer de enige westerling. De trein is modern en schoon en ik heb het geluk om naast iemand terecht te komen die harder snurkt dan Fabian en Rene bij elkaar. Ik moet zeggen dat de 5 uur in de trein zo voorbij is. Op een gegeven moment wen je wel aan lange reistijden blijkbaar. Tussendoor stopt de trein op verschillende stations waaronder Nanjin, een andere grote stad in China. Eenmaal aangekomen op het station van Shanghai, moet ik even zoeken voor ik Georgi vind. We gaan gelijk wat eten met 2 mensen die Georgi kent in Shanghai. We eten lekker pittig bij een Indiaas restaurant. Je ziet gelijk dat Shanghai een stuk internationaler is dan Beijing. We beginnen in Dada, aangezien een vriendin van Georgi de eigenaar kent en ze vieren hun 3 jarig bestaan. Hierna gaan we naar Ruby's, dit is een futuristisch uitziende club waar je voor 80 yuan onbeperkt kan drinken. Het is lekker vol en we ontmoeten hier wat andere Nederlanders die hier voor hun studie of werk verblijven. Shanghai heeft heel veel expats en is daardoor wat Westerser georiënteerd. Na Ruby's gaat Georgi naar huis, maar ik ga samen met de anderen nog even door naar Hollywood. Ook best gezellig en stampensvol. Na deze gelegenheid belanden we in Manhattan. En voor enkele momenten denk ik dat iedereen hier mij heel aardig vindt. Echter barst het hier van de prostituees, en die zijn over het algemeen tegen iedereen wel aardig volgens mij. Als we buiten stappen is het al even licht en ik ben blij dat ik het adres van Georgi in mijn telefoon heb gezet. Met enige moeite vind ik dan ook zijn appartement. Het nachtleven is hier een stuk bruisender dan in Beijing in ieder geval. Ik zelf lig om half 8 ' smorgens in bed. 's middags om 13.00 sta ik op en ga ik samen met Georgi lunchen bij Perry's. Later krijgen we een voetmassage in een massagesalon. Als avondeten halen we op straat een bakje met een soort van bami met groenten voor 6 yuan oftewel 80 cent. We gaan bij een straatbarbecue zitten waar we nog een stuk of 20 stokjes met verschillende soorten vlees en groenten erop kopen. Al met al een heerlijke avondmaaltijd voor weinig.
S'avonds kijken we 2 filmpjes omdat we redelijk brak zijn van de dag ervoor. Maandag gaan we naar de Bund. Dit is het stuk wat bekend staat om zijn indrukwekkende skyline. Alle gebouwen zijn in de laatste 20 jaar gebouwd. Het is bizar om te zien wat ze in zo'n korte tijd uit de grond hebben gestampt daar. Ook staan hier nog wat oude gebouwen uit de tijd dat dit gebied door Engeland gekoloniseerd is geweest. We vervolgen onze weg richting people's square. Later op de avond gaan we richting Perry's waar we een flesje Bacardi bestellen. De date/vriendin van Georgi is er ook bij. Als zij naar huis gaan blijf ik nog even in mijn eentje en ga ook nog naar een ander barretje daar in de straat. De tijd gaat snel want het is dan alweer dinsdag. Vanavond zal ik naar Singapore vliegen om daar morgenochtend om 09:50 aan te komen. Maar eerst nog een dag in Shanghai. We ontbijten rond een uur of 1 in een Chinees tentje. We eten een chickenwrap en spelen een potje schaak. Hierna koop ik een treinkaartje naar Hangzhou vanwaar ik naar Singapore zal vliegen. Overigens ben ik er afgelopen week pas achter gekomen dat mijn vliegtuig vanaf Hangzhou vertrekt ipv Shanghai. Maar prima, het is maar een uurtje met de trein. Ook gaan we nog naar een massagesalon waar we een vrij hardhandige massage krijgen. We zijn met zijn drieën en ik ben natuurlijk weer de enige die een mannelijke masseur heeft. Nou, laat die happy end dan ook maar zitten! Overigens betalen we hier voor een massage van 60 minuten 5 euro. Dan is het tijd om mijn koffers te pakken en Georgi te bedanken voor zijn gastvrijheid. Ik heb een paar relaxte dagen gehad in Shanghai en het was leuk om de verschillen met Beijing te zien. Op naar het station waar ik de trein ga pakken!