Haasten voor de trein en lopen over de muur
Blijf op de hoogte en volg Max
24 Augustus 2012 | China, Beijing
Goedendag geachte lezers,
Hier ben ik weer, eerst even terug komend op de afsluiting van vorige keer. Onze gids Alex was er nog steeds niet om 19.15 om ons op te halen. Wij worden wel enigszins zenuwachtig aangezien onze trein om 20.00 vertrekt. Als hij er om 19.20 nog niet is, houdt de dame van de receptie 2 taxi's aan die ons naar het station moeten brengen. We komen echter gelijk in de file te staan en als we om 19.49 nog vast staan verwachten we de trein zeker te missen. Wonder boven wonder halen we hem nog na over de perrons gerend te hebben met onze koffers. Het bespaarde ons in ieder geval weer 60 euro die we de gids fooi wilden geven ondanks zijn matige optreden. Nadat hij ons twee keer zheeft laten staan zijn we ook wel een beetje klaar met deze gast.
Na een koude treinreis met overnachting in de trein arriveren we rond 11.00 in Erlian. Hier vinden we al snel een busje wat ons naar Bejing wil brengen. Volgens Tiara is dit een rit van ongeveer 7 uur, maar ik zou graag de weddenschap aangaan dat dit onmogelijk is. Wij moeten in ieder geval eerst 2 uur wachten tot het busje vol zit met 9 personen alvorens we vertrekken. De kosten zijn 250 yuan per persoon, ongeveer 32.50 euro. Geen geld voor een taxirit van bijna 800 km. Uiteraard krijgen wij dit geld van Tiara terug. Uiteindelijk komen we om half twaalf s nachts in Bejing aan, waarna we de chauffeur nog 1.5 uur naar ons hostel moet zoeken. We hebben dan ook ontzettende spijt dat we niet gekozen hebben voor het vliegen vanaf Erlian. Maar ja, wij wisten ook niet dat het zo'n ontzettend lange rit zou worden. Daarnaast vergeet ik bij het uitstappen ook nog eens mijn 2e rugzak, gelukkig zat daar niet zoveel bijzonders in. Maar goed het Xian yuon hostel ziet er mooi uit en is in een leuk steegje gelegen. Ondanks dat we helemaal geradbraakt zijn drinken we nog ergens een drankje. Het hotel ligt in een levendig buurtje in het Xi-cheng district in het westen van Bejing . Dinsdagochtend ontbijten we eerst bij het typisch Chinese restaurantje The Golden M en daarna zetten we koers richting de Verboden stad. Deze stad is in het midden van Bejing neergezet en was destijds alleen toegankelijk voor de keizer en zijn bedienden. De zogenaamde eunuchs, bij wie standaard de ballen werden verwijderd, zodat de keizer geen concurrentie hoefde te dulden op dat gebied. In de verboden stad wilde een Chinees met Fabian op de foto, we weten eigenlijk niet waarom. Wellicht vanwege zijn grote tatouage met een draak erop. Het is superlekker weer in Bejing en dus lopen de meeste Chinezen met een paraplu. Ze zijn namelijk bang dat ze bruin worden, dat willen ze namelijk liever niet. Sommigen hebben zelfs een soort van paraplu op hun. Wij besluiten in ieder geval om onbeschermd in de zon te komen. De Verboden Stad is ontzettend mooi, maar wel vreselijk druk, waardoor we het op een gegeven moment wel gehad hebben. We besluiten naar de Wangfujing straat te gaan. Dit is een grote winkelstraat waar ik een nieuwe lader voor mijn IPhone haal. Ook komen we nog in Wangfujing snack street, waar ze echt allerlei lekkernijen verkopen. Van levende Schorpioen op een stokje tot slang van de bakplaat. Ik hou mezelf in omdat we afgesproken hebben om vanavond Roasted Bejing Duck bij Quanjude te gaan eten. Dit restaurant wordt in meerdere boeken geprezen om haar heerlijke eend en ligt in een zijstraat van de Wangfujing street. Hierna gaan we richting het treinstation van Bejing omdat ik nog een treinkaartje naar Shanghai moet kopen. Dit blijkt nog een hele opgave, aangezien echt alles in het Chinees staat aangegeven. Uiteindelijk vind ik een loket waar ze Engels spreken en koop ik voor ongeveer 70 euro een kaartje voor de Hogesnelheidslijn naar Shanghai. Op zich geen geld als je bedenkt dat het een afstand van meer dan 1300 km. is. Enige uitdaging is dat ik op een ander station op moet stappen, namelijk Bejing South. En ook daar zal waarschijnlijk niks in het Engels aangegeven worden. Aankomende zaterdag om 10.00 vertrek ik richting Shanghai Honquiao en daar komt Georgi mij ophalen. Ik ken hem uit Putte en hij woont sinds een half jaar in Shanghai.
Na ons bezoek aan het station gaan we eten bij Quanjude. En de eend is hier echt heerlijk! Het toetje is echter niet te eten, en vooral de Tira misu smaakt niet als Tira Misu. Maar goede bediening waarvan er enkelen zelfs Engels spreken. We besluiten hier nog een keer terug te komen, is het niet voor de eend dan wel voor de kreeft die we langs zien komen en er heerlijk uit ziet. S' avond drinken we nog wat in het wijkje vlakbij ons hotel. Er zitten ontzettend veel barretjes die eigenlijk allemaal op elkaar lijken. S ' morgens pakken we een taxi die ons naar de Grote muur brengt. Hij brengt ons naar Jinshanling, deze ingang naar de Grote muur is schijnbaar wat rustiger dan Badaling waar de meeste toeristen naar toe gaan. Je hebt ook nog Simatai, maar die zijn ze op dit moment aan het restaureren. Het is indrukwekkend om te zien hoe ze de muur tussen alle bergen en bossen hebben neer gezet. Het lopen over de muur is leuk maar zwaar gezien de vele trappen waar je op moet. Ook hebben de treden allerlei verschillende hoogtes. Na enige tijd gaan we weer richting onze taxi die een paar uur op ons heeft staan wachten. Voor 1000 yuan oftewel 125 euro hebben we deze de hele dag tot onze beschikking. S'avonds huren we nog een bootje om door het merengebied te varen. We eten ergens aan het water een paar heerlijke pittige gerechten en drinken wat Corona's. Hierna gaan Bart en Rene naar bed. Fabian en ik proberen nog wat nightlife te ontdekken bij ons in de wijk. Maar alles lijkt op elkaar en in zogenaamde bars zit iedereen aan tafeltjes bij elkaar of in een privekamer om karaoke te zingen. Tot zover de woensdag. Mijn volgende verslag zal waarschijnlijk vanuit Shanghai zijn.
Dan zal ik ook proberen om foto's van de laatste 2 verslagen te uploaden, dit wil momenteel namelijk niet lukken.
Hier ben ik weer, eerst even terug komend op de afsluiting van vorige keer. Onze gids Alex was er nog steeds niet om 19.15 om ons op te halen. Wij worden wel enigszins zenuwachtig aangezien onze trein om 20.00 vertrekt. Als hij er om 19.20 nog niet is, houdt de dame van de receptie 2 taxi's aan die ons naar het station moeten brengen. We komen echter gelijk in de file te staan en als we om 19.49 nog vast staan verwachten we de trein zeker te missen. Wonder boven wonder halen we hem nog na over de perrons gerend te hebben met onze koffers. Het bespaarde ons in ieder geval weer 60 euro die we de gids fooi wilden geven ondanks zijn matige optreden. Nadat hij ons twee keer zheeft laten staan zijn we ook wel een beetje klaar met deze gast.
Na een koude treinreis met overnachting in de trein arriveren we rond 11.00 in Erlian. Hier vinden we al snel een busje wat ons naar Bejing wil brengen. Volgens Tiara is dit een rit van ongeveer 7 uur, maar ik zou graag de weddenschap aangaan dat dit onmogelijk is. Wij moeten in ieder geval eerst 2 uur wachten tot het busje vol zit met 9 personen alvorens we vertrekken. De kosten zijn 250 yuan per persoon, ongeveer 32.50 euro. Geen geld voor een taxirit van bijna 800 km. Uiteraard krijgen wij dit geld van Tiara terug. Uiteindelijk komen we om half twaalf s nachts in Bejing aan, waarna we de chauffeur nog 1.5 uur naar ons hostel moet zoeken. We hebben dan ook ontzettende spijt dat we niet gekozen hebben voor het vliegen vanaf Erlian. Maar ja, wij wisten ook niet dat het zo'n ontzettend lange rit zou worden. Daarnaast vergeet ik bij het uitstappen ook nog eens mijn 2e rugzak, gelukkig zat daar niet zoveel bijzonders in. Maar goed het Xian yuon hostel ziet er mooi uit en is in een leuk steegje gelegen. Ondanks dat we helemaal geradbraakt zijn drinken we nog ergens een drankje. Het hotel ligt in een levendig buurtje in het Xi-cheng district in het westen van Bejing . Dinsdagochtend ontbijten we eerst bij het typisch Chinese restaurantje The Golden M en daarna zetten we koers richting de Verboden stad. Deze stad is in het midden van Bejing neergezet en was destijds alleen toegankelijk voor de keizer en zijn bedienden. De zogenaamde eunuchs, bij wie standaard de ballen werden verwijderd, zodat de keizer geen concurrentie hoefde te dulden op dat gebied. In de verboden stad wilde een Chinees met Fabian op de foto, we weten eigenlijk niet waarom. Wellicht vanwege zijn grote tatouage met een draak erop. Het is superlekker weer in Bejing en dus lopen de meeste Chinezen met een paraplu. Ze zijn namelijk bang dat ze bruin worden, dat willen ze namelijk liever niet. Sommigen hebben zelfs een soort van paraplu op hun. Wij besluiten in ieder geval om onbeschermd in de zon te komen. De Verboden Stad is ontzettend mooi, maar wel vreselijk druk, waardoor we het op een gegeven moment wel gehad hebben. We besluiten naar de Wangfujing straat te gaan. Dit is een grote winkelstraat waar ik een nieuwe lader voor mijn IPhone haal. Ook komen we nog in Wangfujing snack street, waar ze echt allerlei lekkernijen verkopen. Van levende Schorpioen op een stokje tot slang van de bakplaat. Ik hou mezelf in omdat we afgesproken hebben om vanavond Roasted Bejing Duck bij Quanjude te gaan eten. Dit restaurant wordt in meerdere boeken geprezen om haar heerlijke eend en ligt in een zijstraat van de Wangfujing street. Hierna gaan we richting het treinstation van Bejing omdat ik nog een treinkaartje naar Shanghai moet kopen. Dit blijkt nog een hele opgave, aangezien echt alles in het Chinees staat aangegeven. Uiteindelijk vind ik een loket waar ze Engels spreken en koop ik voor ongeveer 70 euro een kaartje voor de Hogesnelheidslijn naar Shanghai. Op zich geen geld als je bedenkt dat het een afstand van meer dan 1300 km. is. Enige uitdaging is dat ik op een ander station op moet stappen, namelijk Bejing South. En ook daar zal waarschijnlijk niks in het Engels aangegeven worden. Aankomende zaterdag om 10.00 vertrek ik richting Shanghai Honquiao en daar komt Georgi mij ophalen. Ik ken hem uit Putte en hij woont sinds een half jaar in Shanghai.
Na ons bezoek aan het station gaan we eten bij Quanjude. En de eend is hier echt heerlijk! Het toetje is echter niet te eten, en vooral de Tira misu smaakt niet als Tira Misu. Maar goede bediening waarvan er enkelen zelfs Engels spreken. We besluiten hier nog een keer terug te komen, is het niet voor de eend dan wel voor de kreeft die we langs zien komen en er heerlijk uit ziet. S' avond drinken we nog wat in het wijkje vlakbij ons hotel. Er zitten ontzettend veel barretjes die eigenlijk allemaal op elkaar lijken. S ' morgens pakken we een taxi die ons naar de Grote muur brengt. Hij brengt ons naar Jinshanling, deze ingang naar de Grote muur is schijnbaar wat rustiger dan Badaling waar de meeste toeristen naar toe gaan. Je hebt ook nog Simatai, maar die zijn ze op dit moment aan het restaureren. Het is indrukwekkend om te zien hoe ze de muur tussen alle bergen en bossen hebben neer gezet. Het lopen over de muur is leuk maar zwaar gezien de vele trappen waar je op moet. Ook hebben de treden allerlei verschillende hoogtes. Na enige tijd gaan we weer richting onze taxi die een paar uur op ons heeft staan wachten. Voor 1000 yuan oftewel 125 euro hebben we deze de hele dag tot onze beschikking. S'avonds huren we nog een bootje om door het merengebied te varen. We eten ergens aan het water een paar heerlijke pittige gerechten en drinken wat Corona's. Hierna gaan Bart en Rene naar bed. Fabian en ik proberen nog wat nightlife te ontdekken bij ons in de wijk. Maar alles lijkt op elkaar en in zogenaamde bars zit iedereen aan tafeltjes bij elkaar of in een privekamer om karaoke te zingen. Tot zover de woensdag. Mijn volgende verslag zal waarschijnlijk vanuit Shanghai zijn.
Dan zal ik ook proberen om foto's van de laatste 2 verslagen te uploaden, dit wil momenteel namelijk niet lukken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
