Helaas, helaas

We komen rond 8 uur 's avonds aan op Kota Kinabalu airport. Hier worden we opgehaald door David Kong die klaar staat met een bordje met mr. Max erop. Als we vragen of we even kunnen stoppen bij een supermarkt om wat te drinken te halen doet hij dat. In goed vertrouwen
laat ik al mijn spullen achter in het busje en als we uit de supermarkt komen en het busje staat er niet meer schrik ik wel even. Hij heeft echter besloten aan de zijkant te gaan staan. Opgelucht vervolgen wij onze weg richting Mount Kota Kinabalu headquarter.
Zaterdagochtend 8:30 beginnen we met onze beklimming. We gaan beiden lekker snel van start en vooral ik ben in het begin zeer fanatiek. Onze gids kan ons soms ook niet bijhouden. Later blijkt dat hij ons waarschijnlijk niet bij Wilde houden. Het is namelijk zwaarder dan we dachten en we merken dat je het langer vol kan houden als het tempo wat lager ligt. Om 13.00 komen we op onze overnachtingsplek aan die op 3,2 km. hoogte ligt. Vanaf hier zullen we vannacht om 2:30 uur vertrekken voor het laatste stuk richting de top. Als we om 02:00 opstaan horen we van onze gids dat het niet zeker is of we naar de top kunnen ivm het feit dat het de hele nacht hard heeft geregend en het 90 km/h waait op de top van de berg. Uiteindelijk vertrekken we toch richting de top, maar bij de eerste doorgang is het hek gesloten door de parkranger. Het is te gevaarlijk om de top te beklimmen. De eerste keer sinds 6 juni, hebben wij weer. Gedesillusioneerd dalen we na zonopsgang dan ook weer af. Al met al een duur weekendje voor het niet beklimmen van een berg.
Vanaf de berg nemen we een taxi naar de poring hot springs. Hier nemen we een verfrissende duik in lekker koud water. Vervolgens gaan we met de taxi naar het centrum. Onze chauffeur heeft een dvd scherm in zijn auto waarop hij karaokenummers afspeelt. Dit maakt de 2 uur durende rit niet echt sneller. Aangekomen in Kota Kinabalu checken we in bij het Gaya centre hotel en gaan het stadje verkennen. We eten voor een euro bij een eettentje aan het water. Ondertussen komen we ook een Canadees, Bobby, tegen. We gaan een biertje drinken. Of eigenlijk een paar biertjes. In het tentje waar we zijn raden ze ons aan om naar Club Bed te gaan. Het is pas 20.00, maar na een paar biertjes zijn wij natuurlijk in de juiste stemming. Om 20.30 komen wij hier dan ook binnen. Het is nog niet druk, dus om de tijd te doden bestellen we alvast een 4 liter tap van Carlsberg. Lopende de avond wordt het drukker, maar wij zijn misschien iets te vroeg begonnen om hier nog veel plezier van te hebben. Edwin gaat rond een uur of half 1 naar huis, hij is tenslotte ook al een jaartje ouder dan ik. Ik blijf nog even en we hebben nog steeds niet echt helder hoe laat ik dan precies thuis was. Maar goed, het was gezellig in ieder geval en maandag pakken we het vliegtuig naar Singapore. Op onze laatste gezamenlijke avond in Singapore eten we bij de Koreaan. Dinsdag boek ik snel een eerste hotelovernachting in Phuket en vertrek dan richting de luchthaven.