Living in a train

Geachte lezers, het heeft even geduurd maar hier het vervolg op mijn vorige verslag. De volgende komt snel daarna, aangezien we vanaf morgen een week in de woestijn zitten.
We sluiten ons Moskou-avontuur af door te gaan eten bij Beverly hills, hier verrast het personeel ons door het voorgerecht en hoofdgerecht tegelijk op tafel te zetten. Even dooreten dus betekent dat.
Het restaurant is ingericht als het Amerika van de jaren 50 en ziet er leuk uit, alleen het niet Engels sprekende chagrijnige personeel doet nog steeds denken aan Rusland.
Na het eten slaan we nog wat Wodka en water in bij de supermarkt voor in de trein.
Na eventjes wachten samen met wat andere gasten van Tiara tours komt er een man bij het hotel die 2 mensen op komt halen om naar het station te brengen, terwijl er toch echt 12 mensen naar het station moeten.
Na enig overleg komt dit allemaal goed en zitten we in de auto naar het station. Tot nu toe is overigens alles zeer goed geregeld door Tiara tours en zijn we blij dat we voor deze organisatie gekozen hebben om de basis van onze reis te boeken.
Op het station aangekomen worden we naar onze coupe geleid, die in eerste instantie wat klein lijkt. Maar het is prima te doen blijkt. De trein vertrekt rond 12 uur 's nachts en Rene , Faab en ik drinken nog een biertje in de restauratie. We hebben namelijk nog geen slot voor de coupe, dus er moet 1 iemand op de spullen letten als de rest weg is. Het is even wennen, maar 's nachts heeft iedereen heerlijk geslapen.
Als we wakker worden is het al een tijdje licht en waaien we even uit op het balkon. We nemen een ontbijtje in de restauratie in groepjes van 2. Ik ga met Fabian als eerste en bestel een chickensalad met boiled egg voor 220 Roebel. Dit ziet er iets anders uit dan ik verwachtte(zie foto), maar was uiteindelijk prima te eten. Alleen het boiled egg moet ik nog steeds krijgen. Faab neemt de ham and eggs en is hier ook over te spreken. Daarna nog even een stukje door de trein gelopen en langs de 3e klas gelopen. Hier liggen de mensen in rijen van 30 bij elkaar(zie foto) Nou hoeft het van mij niet heel luxe te zijn, maar ik ben blij dat wij in de 2e klasse zitten.
Dan komt de eerste stop van de trein. Doordat de afstanden in Rusland groot zijn en treinen het goedkoopste vervoermiddel maken veel Russen gebruik van de slaaptreinen en aangezien de restauratie redelijk duur is en niet van heel bijzondere kwaliteit is er een levendige handel op de stations. Babuschka's ( vrij vertaald: moedertjes van Rusland) verkopen op de tussenstops op stations dan ook fruit , brood en knuffelberen.
Bij de 2e stop kopen we wat lekkere broodjes bij hen. Deze zijn gevuld met een soort zeewier en smaken lekker. Op de stations wordt van alles aangeboden, van gekookte aardappelen tot bosbessen en Rene en ik genieten dan ook nog van 2 heerlijke gerookte visjes die we van Bart buiten de coupe moeten opeten.
Ook ontmoeten we wat andere mensen in de trein, ze komen uit Zwolle en heten Anteun en Valerie. 2 leuke mensen van in de 20 en we besluiten dan ook dat zij af en toe met ons mee mogen doen met een spelletje ;). Misschien dat Fabian dan eens een keer wat wint :). Valerie speelt een spelletje Pim Pam Pet met ons mee en speelt samen met Fabian tegen mij en Bart.
En nadat ik mijn medereizigers al vernederd heb met Monopoly zegevier ik in dit onderdeel wederom, uiteraard ook door de hulp van mijn medespeler Bart.
Tijdens dit gezellige samenzijn beginnen we ook de eerste wodka'tjes te drinken. Deze combinatie zorgt soms voor verhitte discussie's tijdens het Pim Pam Petten. Discussiepunt is bijvoorbeeld bij de vraag : Wat neem je mee op reis en begint met een S? Of het antwoord Spullen dan goed is. Ook de vraag wat kun je verzamelen met een H?wordt mijn inziens enigszins dubieus beantwoord met Huishoudelijke apparaten.
Ondertussen doet Anteun een verwoede poging om Rene alsnog de beginselen van de I-pad bij te brengen. Wij weten inmiddels dat dit heel naïef van hem is, maar laten hem rustig zijn gang gaan. Om half 8 hebben we weer een stop bij Perm, bekend vanwege zijn gruwelijke strafkampen in het verleden(de liefhebbers moeten het maar even googlen). Overigens zou onze Providnika (beheerder van de wagon, is verantwoordelijk voor het reilen en zeilen op de wagon) geen slechte aanwinst zijn geweest voor het oude Perm, gezien zijn immer aanwezige slechte humeur en botte reacties. S' avonds gaan Fabian en ik in de restauratie zitten bij onze Russische buurman (slaapt in de coupe naast ons) en zijn zoon. Onze buurman drinkt graag Wodka en beleefd als we zijn doen we gezellig mee. De ene na de andere borrel wordt ingeschonken en ondanks dat onze tafelgenoten geen woord Engels spreken creëert dat toch een band. Sowieso is het een zeldzaamheid dat een Rus Engels spreekt, dus daar staan we niet echt meer van te kijken. Later schuift ook Rene nog aan. Na de nodige Wodka's wordt onze buurman overeind gehouden door zijn zoon en begeleid naar zijn coupe. Fabian en ik praten nog even met een Oostenrijker die daar ook zit en gaan terug naar de coupe. De alcoholische versnaperingen zorgen ervoor dat we in een vrolijke bui zijn en we menen onze reisgenoten even wakker te moeten maken. Later in de nacht denken we nog dat er een wild dier de coupe is binnen gedrongen, het blijkt echter dat Fabian aan het snurken is. Als we Dinsdagmorgen wakker worden moeten we even herstellen van de avond.
Maar we hebben in ieder geval genoeg boeken en spellen mee genomen om ons te vermaken tijdens de reis. Ook oude kleren die je weg kan gooien is een handige tip, ik loop dan ook heel charmant rond in een klassieke Australian :). De Dinsdag brengen we door met het spelen van spelletjes, ondertussen gaat Rene door met het lezen van het boek dat zijn collega Rudy geschreven heeft. Fabian en Bart leren mij de basis van het hartenjagen en later gaan we nog Yahtzeeën met onze buurvrouw, waarbij we het eerste potje verslagen worden door Valerie. Tijdens het 2e potje stopt de trein in Omsk, een groot station waar we brood, spek, cola en popcorn kopen. In de trein genieten we van de boterhammen met spek, alleen Bart hoeft niet omdat hij bang is dat zijn maag gaat protesteren. Ik denk overigens dat ik jullie niet hoef te vertellen wie het 2e potje yahtzee won. Inderdaad, dat was ik. Bij het hartenjagen wint Bart 2 keer met enige overmacht. Overigens hangt er sinds vandaag een ongename kotslucht in ons gangpad. We zijn dan ook bang dat onze buurman afgelopen nacht peristaltische neigingen heeft gekregen (voor de lezers met een wat bescheidener vocabulaire : we denken dat hij de boel heeft ondergekotst). Op 1 van de de station worden viskoekjes door Fabian gekocht die door iedereen als smerig worden bevonden. De avond brengen we door met lezen en nog meer spelletjes.
Na ons ontbijt van woensdagochtend loopt Fabian tegen een tussendeur waardoor zijn nagel eraf ligt, behulpzame medereizigers verschaffen hem pleisters. Helaas werken deze niet zo goed en probeert hij bij een tussenstop pleisters te kopen bij een Rus met behulp van een Point It boekje waarin afbeeldingen staan. Hiermee heeft hij echter geen succes, maar later krijgt hij gelukkig van andere reizigers nog goede pleisters zodat hij zijn reis in ieder geval kan voortzetten. De rest van de woensdag brengen we door met eten kopen op de stations en het wederom spelen van spelletjes. Bart heeft eindelijk iets gevonden waar hij in excelleert, aangezien hij wederom vaak wint met hartenjagen. We proberen om 8 uur s ' avonds Moskou-tijd naar bed te gaan om ons een beetje aan te passen aan alle tijdzones waar we doorheen zijn gegaan. Redelijk verwarrend allemaal, want in de treinen en op de stations houden ze altijd de Moskou-tijd aan , maar in het echt is het dan tussen de 2 en 5 uur later. Mensen hier in de trein leven ook allemaal in andere tijdzones, de ene houdt Moskou-tijd aan , anderen Bejingtijd en anderen weer Irkoetsk-tijd. Maar goed het eerste deel van onze treinreis zit erop en is goed bevallen. Toen we net de trein instapten leek het ons heel lang om 3.5 dag onafgebroken in de trein te zitten, maar het is eigenlijk heel snel gegaan. We zijn net gewend aan het leven op de trein, maar het moment is daar om afscheid te nemen van onze coupe en naar het aan het Baikalmeer gelegen Listvyanka te gaan. Bijkomend voordeel is dat we dan ook eindelijk weer kunnen douchen. En misschien lieve lezers, maar ik zeg met nadruk misschien, trek ik dan ook weer eens een schoon boxershort aan. Irkutsk here we come!